Bir bademin altına, yorgun, oturmak biraz,
Ayrı ayrı seyretmek çiçek açmış her dalı.
Artık bütün renklerden, artık uzaklaşmalı:
Beyaz işte, aylardır gözümde tüten beyaz.
İş bitti... Uzaklarda ilk ümitler gibi yaz,
Duyuyorum bu sabah, kış içimden çıkalı,
İçimin dört duvarı bembeyaz badanalı,
Ah, sade nefes almak, göğsüme dolan bu haz...
Bir kuş ötecek şimdi... Havada bir durgunluk,
Mermeriyle konuşan açık kalmış bir musluk,
Beyaz çiçeklerini tektük düşüren kiraz.
Bahar pınarlarından içime damlayan su,
Bembeyaz çiçeklerin ıslak, temiz kokusu,
Kış bitti... Uzaklarda ilk ümitler gibi yaz...
ZİYA OSMAN SABA
Fotoğraf: Ankara/Botanik Parkı 11
4 yorum:
Fotoğraf öylesine güzel,şiir harika.Teşekkürler,sevgiyle kalın...
Ne muhteşem ifade:)
Mermeriyle konuşan açık kalmış bir musluk.
Resim süper. Şiir de süperdir eminim ama duygusal dönemim gereği duygu içeren her şeyden uzak tutuyorum kendimi; okuyamadım o yüzden.
Muhteşem !
Yorum Gönder